Ondanks een verregaande secularisatie blijft het aandeel bijzondere scholen in Nederland al meer dan een halve eeuw onverminderd hoog. Een verklaring die wordt gegeven voor deze blijvende aantrekkingskracht onder ouders is dat bijzondere scholen een goede reputatie hebben als het gaat om de kwaliteit en opbrengsten van hun onderwijs. Geert Driessen, Orhan Agirdag en Michael Merry hebben onderzocht of deze veronderstelling overeenstemt met de empirische realiteit. Gebruik is gemaakt van gegevens die in 2011 zijn verzameld bij de tweede meting van de cohortstudie COOL5-18. In totaal is informatie van 19 cognitieve en niet-cognitieve opbrengstmaten geanalyseerd die beschikbaar is van 27.457 leerlingen in de groepen 2, 5 en 8 van 386 basisscholen. In de analyses worden openbare scholen vergeleken met drie typen bijzondere scholen, namelijk protestantse, katholieke, en islamitische scholen. De resultaten wijzen uit dat, nadat rekening is gehouden met verschillen tussen leerlingen qua sociaal milieu en etnische achtergrond en verschillen tussen scholen qua sociale en etnische achtergronden van hun leerlingenpopulatie, er geen verschillen in opbrengsten van openbare en bijzondere scholen resteren. Islamitische scholen lijken echter een bijzondere potentie te hebben als het gaat om het wegwerken van hun achterstanden.
Download en lees het hele artikel:
Geert Driessen, Orhan Agirdag & Michael Merry (2017). Denominatie van de school, gezins- en schoolsamenstelling en onderwijsprestaties. Verschillen openbaar en bijzonder onderwijs in hun opbrengsten? Pedagogiek, 37(1), pp. 47-61.