De kern van het Onderwijsachterstandenbeleid (OAB) is de zogenoemde gewichtenregeling. OAB is gericht op het voorkomen en bestrijden van onderwijsachterstanden die het gevolg zijn van factoren in de thuissituatie van kinderen. Via de gewichtenregeling krijgen scholen met kinderen die opgroeien in minder gunstige omstandigheden extra financiële ondersteuning om die onderwijsachterstanden te bestrijden. Deze regeling is ontwikkeld in 1984; destijds werden er drie achterstandsindicatoren onderscheiden, namelijk het ouderlijk opleidingsniveau, beroepsniveau en geboorteland. Deze drie indicatoren samen hadden een predictieve validiteit van 0.50; ze verklaarden 25 procent van de verschillen in de onderwijsprestaties van de leerlingen. Tegenwoordig is er nog slechts één indicator, namelijk het ouderlijk opleidingsniveau, met een predictieve validiteit van 0.20 en waarmee slechts 4 procent van de prestatieverschillen kunnen worden verklaard. Op verzoek van het Ministerie van Onderwijs heeft het CBS een studie verricht om te komen tot een gewichtenregeling met een betere predictieve validiteit. In dit artikel wordt met name d opzet van deze studie op kritische wijze tegen het licht gehouden, waarbij wordt gefocust op twee punten: wat is de toegevoegde waarde van deze studie, en heeft ze een oplossing voor de praktische problemen van de gewichtenregeling?
Download en lees het hele artikel:
Geert Driessen (2017). Onderzoek naar een nieuwe gewichtenregeling gewogen. Een beter systeem voor de toekenning van extra financiële middelen aan scholen met achterstandsleerlingen?